Hindistan'ın başkent sınırları içinde bulunan pamuk tüccarlarının bulunduğu çarşıya çok yakın bir otoparkta, birbirlerine sarılarak uyuma çalışan düzinelerce insan.
Sabah saat 9 oldu mu, bu meydana bir yığın araba dolacak ve bu insanlar kendilerine ait bir kaç parça kişisel eşyayı plastik poşetlere koyup akşam olana kadar başka bir yere taşıyacak ve bu geçici motellerini terk edeceklerdir. Öyle ki, kiminin bir gece konakladığı bu açık hava motelinde, kimileri on yıllardır çoluk çocuk bunu bir hayat tarzı olarak benimseyip sürdürmek durumunda kalıyorlar.
Hindistan işçi sınıfına mensup binlerce Hintli, bu türden yerlerde, günlüğü 60 sent'e gecelemek durumunda kalıyorlar. Kentlere olan yoğun akın nedeni ile sayıları her yıl artan işçi nüfusunun gecekondu kiralamaya dahi güç yetiremeyen kısmı işte bu açık otopark ve benzeri yerlerde yaşamlarını sürdürmek mecburiyetinde kalıyorlar.
Sadece Hindistan'dan değil Bangladeş'ten kaçak gelenleri de barındıran bu yerlerde yaşamak gerçekten zor. Çünkü, bu insanlar sadece doğal koşullarla değil polis baskısı ile de uğraşmak zorunda ve böyle bir yaşamı sürdürmeye razı bir halde iken, pasaport ve kimlik kontrolü yapan polislere bir de rüşvet vermek zorunda kalmaktalar. Kimi, yaklaşan düğün mevsiminde garsonluk yaparak günde 3-4 dolar kazanmak ümidi ile köyünden kalkıp gelmiş, kimi de her şeyden ümidini kesmiş, çoluk-çocuk buralarda hayat mücadelesi vermektele.
0 yorum :
Post a Comment